Gods behaving badly
De Goden van Olympus zijn ver gevallen. In deze cynische tijd is geloof dun gezaaid en zijn hun verhalen eerder komische noten en leuke theaterstukken dan dogma. Zonder tempels, priesters en gelovigen is het aanwenden van Goddelijke invloed moeilijker dan ooit.
Op 'Bij de Styx' speel je de rol van een Griekse god, in zijn of haar huidige stoffelijke vorm. Sommige goden hebben zich aangepast en hebben een baan, maar ze worstelen allemaal met het besef van hun eigen irrelevantie.
Onsterfelijkheid is meer een vloek dan een zegen. Er zal iets moeten veranderen.
De goden zijn bij elkaar gekomen om een plan de campagne te maken.
Sommigen stellen voor om gewoon af te wachten. Als hun macht eenmaal voldoende is afgenomen, worden ze simpelweg sterfelijk en zullen ze uiteindelijk naar het hiernamaals gaan van welke goden er op dat moment ook maar over de wereld mogen regeren. Het mysterie lonkt, want geen van allen weten de goden wat er met ze zal gebeuren als het zover komt.
Anderen kiezen ervoor om proactief te zijn. Binnen enkele weken zullen de sterren een constellatie vormen die het mogelijk maakt om het hiernamaals voor pantheons en goden te bereiken. Een plek waar bijvoorbeeld de goden van de Inca’s en de oude Egyptenaren al heen zijn gegaan. Hier zullen ze met elkaar verder kunnen bestaan, maar voor altijd afgesneden zijn van hun eigen creaties - mensen, dieren en iedere andere vorm van leven en dood. Misschien zullen ze vanaf daar ooit opnieuw kunnen beginnen. Maar zijn ze bereid alles wat ze kennen achter zich te laten?
En dan zijn er degenen die geloven in een laatste kans. Het is niet zonder precedent - Hecate heeft haar eigen volgelingen onder hedendaagse natuurgodsdiensten, en binnen het Noorse pantheon heeft Odin het voor elkaar gekregen weer relevant te worden. Dat hij zich daarvoor heeft moeten inlaten met een onfris element als de neo-nazi’s toont echter aan dat het niet per se makkelijk is.
Hoe dan ook zal er een plan moeten komen. Een plan waar iedereen achter kan staan, want zoveel kracht hebben de goden niet meer. Maar het is lastig constructief te zijn in een familie die al eeuwen gewend is aan hun eigen strubbelingen- met de moderne tijd, met elkaar en met zichzelf.
Dit evenement gaat over familiedrama. Over allianties, liefde, nijd, vergeving, het nemen van lastige beslissingen en vooral over acceptatie. Voor de goden is het voortschrijden van de tijd iets waar ze tegen vechten, terwijl al lang duidelijk lijkt dat het geen zin meer heeft.
Wie zal als eerste beslissen om zichzelf erbij neer te leggen? Waarom? Of kan je als je 3000 jaar oud bent jezelf nog opnieuw uitvinden? Is het écht nooit te laat om te leren?
Thema's
Familie - Vrienden kies je. Je familie niet. Met alle gevolgen van dien. Je kan niet zonder ze, maar de Styx weet dat je ook niet met ze kan. Vooral niet met die ene.
Ennui - Je hebt alles al een keer meegemaakt. De wereld lijkt een oneindige cyclus van herhaling, de volgende generatie nog saaier dan de vorige. Je weet niet meer echt wat je moet doen om nog iets nieuws te ervaren.
Hedonisme - Om je aanzienlijke hoeveelheid tijd te doden zijn jij en je familie al sinds het begin verwikkeld in een eeuwige dans van veroveringen, uitspattingen, provocaties en pesterijen, en jij gaat niet de eerste zijn die stopt.
Onzekerheid - Wat is je plaats in deze wereld en wat gaat er van je worden? Kan je jezelf nog heruitvinden en heeft het zin? Moet je accepteren dat je oud nieuws bent? Je bent verdomme wel een god.
